Een constructie om de ondergang van de zon te volgen en het moment daarvan uit te stellen. Dit is een niet meer bestaand proefmodel.
De Zonsondergangvolger is een constructie van twee zeer lange palen, loodrecht op elkaar; daarmee kon degene die de zonsondergang wilde volgen en dat moment wilde verlengen zeer langzaam omhoog worden gebracht. Het werk gaat over het onvatbare van dit indrukwekkende moment, ooit voor een primitieve geest een angstmoment.
Wat ik me voorstel naar aanleiding van die horizon, is het idee dat wij, als volgelingen van die primitieve geest, als kijkende wezens, ooit tot het bewustzijn zijn gebracht dat die zon daar morgen weer is. Het zou kunnen, dat op dat moment ‘mensen mensen zijn geworden’.
Ook deze Zonsondergangvolger had eens een plaats moeten krijgen op het stuk grond in de Peel, waar alle elementen in het werk van Van Bakel zouden moeten samenkomen: het nooit gerealiseerde project Gloeiige Man. Het concept van de Zonsondergangvolger is bijzonder poëtisch en magisch. Het maakt iets zichtbaar van zijn streven om buiten de aardse grenzen te treden en zijn onderzoek voort te zetten in het heelal. Die behoefte om vrij te komen van de aarde en de onmetelijkheid van het heelal te doorgronden had hij overigens al verschillende malen in zijn schetsboeken uitgesproken. Woorden als ‘levitatie’ en ‘zweven’ komen daar regelmatig voor. Al in juni 1979 schreef hij in zijn schetsboek
Of een kunstwerk marxistisch is (kan zijn) doet niet terzake omdat het avontuur van begrip en zweven veel interessanter is dan de betrokkenheid bij sociale gebeurtenissen in een straal van a.10 b.100 c.1000 d.10.000 km om ons heen.’
