Het is een seismograaf, die kan registreren dat de aarde trilt. Nou heb je vanuit jezelf geen bewustzijn over de aard van de trillingen van de aarde.
Wij zijn er niet mee bezig dat de aarde als bol, als systeem een soort langzaam trillende pudding is. Wij staan hier op de grond, maar die grond beweegt, nou beweegt hij niet veel, maar hij beweegt wel iets. En het aardige van een seismograaf is dat je een referentie maakt die als het ware in de wolken is opgehangen aan een punt dat niet van de aarde is. Dat kan ik ook laten zien. Nou voordat ik de gruwelijke aarde ben, nou moet je eens op dat gewicht letten. (Rammelt) Zie je wat er gebeurt? In principe blijft hij stil. Daar ging hij wel tien centimeter op en neer, en daar bleef hij vrijwel stil. Maar zo beweegt de aarde dus niet, de aarde beweegt met perioden van acht seconden ongeveer. En wat ik dan beleef is, dat ik op een bewegende aarde sta, en dat is een gevoel waarvan ik wil of hoop, dat als iemand dat ding ziet en daar ook over nadenkt, dat hij dat gevoel dan ook een klein beetje krijgt.
Ik heb een paar jaar geleden een atoombom gemaakt. Dat gelooft wel niemand, maar het was er echt een. Maar als je een atoombom hebt, heb je ook een instrument nodig om te registreren of de vijand misschien ondergrondse atoomproeven doet. Bij een atoombom hoort
een seismograaf.Ik denk zelf dat de manier waarop dit ding gemaakt is van een hogere kwaliteit is dan de manier waarop dat wiel gemaakt is. Omdat het soort problemen wat ik op moest lossen, die moest ik helemaal oplossen. Een seismograaf is niet een ding wat je elke dag ziet. En ik heb er ook nooit een gezien, zelfs niet op een foto. Toen ik dat ding maakte heb ik wel een schema gezien van hoe dat ding werkte. Een ruw tekeningetje, zo’n encyclopedie-tekeningetje. En het aardige voor mij is dat de formele verschijning die officieel bestaat een andere is dan deze, die ziet er anders uit, die is natuurlijk ook vernuftiger. Ik wilde dat op mijn eigen manier oplossen.
In die zin is dat gewoon een element van mijn verkenningen, van mijn persoonlijk onderzoek hoe de dingen er uit horen te zien. Of van hoe ik denk dat een ding er uit hoort te zien. En het is natuurlijk ook in verband met die spiegel een ding wat enorm van belang is. Dat wil zeggen een ophangpunt van twee- driehonderd meter boven de aarde dat er niet is. Een imaginaire positie. Dat is bij die spiegel nog veel verder. Dus in die zin passen die dingen bij elkaar.”
‘Uit de werkplaats’ cat. Van Abbemuseum 1984
Gerrit van Bakel in gesprek met Piet de Jonge over de Seismograaf, 1984
