Zwarte inkt en viltstift op papier, met punaises op onbehandeld multiplex bevestigd
Begin jaren ’80 zoekt Van Bakel meer aansluiting bij de wetenschappen, vooral de wis-, natuur- en scheikunde. Daarvoor discussieert hij regelmatig met fysici op de TU/e. Het resulteert onder meer in de ‘Voorlopige Regenboogmachine‘.
Met de ‘Voorlopige Regenboogmachine’ wil Van Bakel de subjectieve, gevoelsmatige kleurentheorie van Goethe en de wetenschappelijke, natuurkundige benadering van Newton integreren. Hij heeft het nooit kunnen voltooien door zijn vroegtijdige overlijden. Van de geïntegreerde theorie zijn alleen enkele aantekeningen overgebleven, de integratie is nooit duidelijk geworden.
Het dag- en nachtprincipe zorgt weer voor de beweging: hoe warmer het is, hoe hoger de Regenboog zou reiken. Van Bakel wilde de ‘Definitieve Regenboogmachine, met theorie’ drie keer zo groot maken om de bewegingen duidelijker te laten zien. Het zou buiten moeten komen te staan.
conclusie 1: Het licht is slechts één der vele dragers van de kleur!
conclusie 2: pas op voor antroposofen
