Automobieltje?
Ja, de dag- en nachtmachine op 3 wielen. Aluminium, ijzer.
Aluminium zet uit, geeft een beweging, die wordt omgezet via een hefboom naar het grote wiel. Hij kan ook een bocht maken, of laten we zeggen een cirkel.automobieltje betekent: zelfbewegertje. Die dag- en nachtmachine dient om dit ding zichzelf te doen bewegen. Dat betekent dat ik het woord automobiel niet verkeerd toepas, ik zeg alleen, een automobiel is geen Ford of Citroën. Dít is eigenlijk een automobiel, daar moet je aan denken, dat is eventueel een bron, dit heeft allerlei functionele vormen om dit ding te laten bewegen. Dat betekent dat je zou kunnen zeggen, nu gaan we een andere auto bouwen. Dat doen we dan op die manier zoals het hier gebeurt.
Een mogelijkheid om de bestaande taal te zuiveren.
Herdefinities vind ik ook al veel waard. Het is natuurlijk wel heel ambitieus wat ik wil. Ik zou liever tot verfijningen komen, tot nuanceringen, dan enkel en alleen tot een herdefinitie. Stel dat de mensen samen zeggen: Er zijn nu 4,5 miljard mensen, het wordt nu eens tijd dat we dat vervoer rationeel gaan regelen. We zijn nu zo emotioneel en irrationeel bezig met vervoer. In ieder geval kan onder deze machine geen kind komen. Dat vind ik al heel wat, een automobiel die niet gevaarlijk is, terwijl het toch een automobiel is.
Ik zie de wereld en de communicatie tussen de mensen als een voorwerpelijke aangelegenheid. De mensen communiceren middels een voorwerp net zoals met de taal. Als ik een beeld maak, communiceer ik op een ander niveau dan wanneer ik iets zeg. De voorwerpen tussen de mensen zijn een communicatiemiddel maar tegelijkertijd bezitten de voorwerpen krachten in zichzelf. Maar ik moet misschien meer praten over hoe ik de wereld bezie en niet proberen te analyseren hoe dat dan zo gekomen zou zijn. Het komt voor dat mensen gedefinieerd worden door de voorwerpen die er zijn. Een automobiel bijvoorbeeld bepaalt voor een enorme hoeveelheid het gedrag van de mensen. Een automobiel vind ik een mooi ding, maar die droom-automobiel duurt niet eeuwig. Het kost doden, het kost gas langs de weg, afijn, iedereen weet dat er het verkeersprobleem is. Het voorwerp automobiel definieert de mensen zo dat er disharmonie ontstaat, niet altijd, maar soms in die mate dat het te groot is. dat er teveel disharmonie ontstaat. Dat betekent dat het voorwerp automobiel moet verdwijnen of dat het opnieuw gedefinieerd moet worden. Zo van, wat is een automobiel? Die definities kun je óf halen uit de statistiek van de verkeersongelukken óf je kunt misschien zelf meten hoeveel onbehagen er is als er een zware vrachtwagen optrekt. Je kunt er allemaal kleine vormen uithalen en verbeteringen aan doen. Maar ik denk dat je een manier kunt bedenken en een benaderingswijze waarop je zegt: Even terug. Nu is hij even weg. Wat gaan we doen? We hebben een rubber, een platform en een krachtbron. Wat moeten we daarmee doen. Hoe moeten we dat tussen ons inzetten. Want ik kan me een harmonieuzere manier voorstellen waarop een automobiel onze communicatie moet vormen. Ik heb niet de illusie dat ik die automobielwereld kan veranderen. Ik kan niet op de praktijk inspringen. Ik denk, waar begint het voorwerp te ontstaan, ik denk dat dat in de buurt is van de kunst. Daar worden dingen samengevat, opnieuw geformuleerd, er ontstaan beelden, gedachten, vormen, identificatiemogelijkheden. Dat begint bij de kunst Dat is de kunstgeschiedenis, maar wij zien dat dat een goede weg is. De climax zou zijn een soort herontwerp van de wereld.’
Interview met Van Bakel in cat. Van Abbemuseum ‘het voorwerpelijke denken’ 1981.
Automobieltje bevindt zich in de Collectie van Het Noordbrabants Museum
